Sinds horecasite IENS handen schudde met Albert Heijn barsten de deelnemende restaurants van de AH-spaaractie uit hun voegen. Wij hadden ook een boekje vol zegeltjes en leverden hem in bij Hemingway’s Cuba.
Sfeer
Hemingway’s Cuba heeft voor het restaurant tientallen terrasplekken uitgestald, maar daar lopen we op deze druilerige maandag in augustus aan voorbij. Het interieur is uitzonderlijk basic te noemen, er is werkelijk waar niets wat eruit springt. Veel bruin, bar middenin de zaal, en rijen tafeltjes met gelukkig voldoende ruimte ertussen. Toch is het wel sfeervol, alleen niet spannend of vernieuwend. Hoeft ook niet altijd, bij opa en oma was het ook niet spannend en vernieuwend, maar wel gezellig.
Eten
Een volle kaart van de AH/IENS-restaurantactie geeft je een tapasmenu van drie gangen: voor-hoofd-na. Het is een vast menu, maar als ik aangeef geen vlees te eten wordt hier duidelijk rekening mee gehouden, waardoor ik niet een halve koe en twee kippen naar mijn tafelgenoot hoef door te schuiven. Het voorgerecht bestaat uit koude tapas: een draaibaar houten bord met stokbrood en aïoli, olijven, bruschetta, komkommer- en avocadosalade, gerookte zalm, miniwrap met rookvlees en galiameloen met serranoham. Een paar usual suspects dus, maar ook minder voorspelbare tapas en goed op elkaar afgestemd: Zalm en avocado is een winnende combinatie. Het eeuwige verhaal met tientallen hapjes: het een valt beter in de smaak dan het ander. De bruschetta is wat flauw en de meloen-hamcombi is ongelukkig opgediend, maar de salades zijn goed en voorzien van wat pit. Toch missen we iets in de categorie kaas-worst-noten.
Als hoofdgerecht komt er een flink bord warme tapas aan. Een opsomming: spareribs, kipkluifjes, kroketjes met tomaat en mozzarella, maïskolfjes (excuses voor alle verkleinwoorden), aardappels, frittata, geitenkaas met honing, rijst, knoflookgarnalen en zalm. Ook hierbij leidt de ene hap tot meer enthousiasme dan de andere. De maïskolven en frittata zijn flauw en bij de aardappels weet ik niet zeker of het een poging tot patatas bravas was, maar het mondde in ieder geval uit in vrij saaie aardappels onder een dekentje van mayonaise. Verder valt er weinig te zemelen: de kroketjes zijn lekker knapperig, de geitenkaas is smeuïg en combineert goed met de rijst en van de knoflookgarnalen ga je op je stoel stuiteren. Een goede compensatie voor de flauwe maïs.
Het nagerecht, daar kun je niks van zeggen. De donkere ruimte bood weinig mogelijkheden voor de amateurfoodfotograaf, maar bij deze het grand dessert in tekst: frambozenijs, crème brûlée, panna cotta van limoen, broodpudding en brownie met slagroom. Allemaal in miniatuur, uiteraard. Alle dessertjes zijn goed uitgevoerd, en samen zorgen ze voor een vullende afsluiter. Eén puntje van kritiek: het snijwerk. Mijn brownie was tweemaal zo klein als die van mijn tafelgenoot.
Bediening
De bediening bestaat uit vrolijke, behulpzame en competente studentes. Je hoeft geen vijftien minuten geflopte pogingen te doen om te wenken voor een tweede glaasje wijn, en ze checken meermaals of alles naar wens is. Wel hadden we het prettig gevonden als onze tapasbordjes tussen het voor- en hoofdgerecht waren vervangen.
Kans op een tweede bezoek
Groningen telt momenteel ongeveer een half dozijn tapasrestaurants. Hemingway’s Cuba is niet de beste van de binnenstad, maar ook zeker niet de minste. Zonder restaurantactie ga ik eerder naar de beste tapastent, maar met een nieuw boekje vol zegels keer ik zonder morren en met plezier terug naar deze prima tweede.
Gedempte Kattendiep 23/1
hemingwaygroningen.nl
Prijs voor drie gangen: €25