Louis XV en buurman El Txoko werden onlangs overgenomen door een nieuwe eigenaar. Bij de tapaszaak bleef verder alles bij het oude, maar Louis XV kreeg een nieuwe naam: Grand Café De Oude Kijk. Wat is er nog meer veranderd?
Sfeer
Het interieur van het grand café is na de overname vrijwel hetzelfde gebleven: medaillonstoeltjes bij stevige houten tafels, kroonluchters aan het plafond en krullerig behang op de muren. Niet hip, wel warm. De wijnglazen zijn ook nog niet vervangen, zien we: de naam Louis XV staat er nog ingegraveerd.
Eten
De menukaart bij De Oude Kijk bevat voor elk wat wils: bij de hoofdgerechten zien we een burger en spareribs staan, maar ook gnocchi, lamsschouder en scholfilet. De voorgerechten zijn ook afwisselend: van brood en soep tot oesters, steak tartaar en ceviche.
Ik ga licht van start met een salade van gele en rode biet met peer, feta en hazelnoot. Dat blijkt een smakelijke combinatie, zeker met de anijsachtige toevoeging van verse dragon. Ik vind het wel jammer dat beide bieten simpelweg als gekookte partjes worden geserveerd, want het was qua afwisseling interessanter geweest om verschillende structuren te krijgen.
Tafelgenoot begint de avond met de rillettes van eend met toast en ingelegde groenten erbij. De paté kan haar goedkeuring wegdragen, maar de ingelegde groenten ontbreken: in plaats daarvan ligt er ook op haar bord gele en rode biet en peer. Nou begrijpen wij best de waarde van efficiënt inkopen, maar dat is toch een beetje jammer.
Ik blijf bij de salades en vervolg met koude parelcouscous met gebakken halloumi, een lekker ziltige Cypriotische kaas van koe- en schapenmelk. De menukaart beloofde er schuim van geroosterde paprika bij, maar het is meer een saus: geen luchtbelletje te bekennen. De geroosterde paprika zit ook in de salade en dat maakt het een vrij eentonig gerecht: ik had liever nog wat andere groentesoorten gezien.
Voor tafelgenoot is een flinke rack spareribs neergezet, die gelakt zijn met een zoet-pittige marinade. Ze heeft er geen extra scherp mes bij gekregen, maar dat blijkt ook niet nodig: het vlees is mooi zachtgegaard. Verder krijgen we de standaard eetcafébijlagen van friet met mayo en salade, waar we niks op aan te merken hebben.
We drinken droge witte wijn, waarbij tafelgenoot opmerkt dat je meestal wel de keus krijgt tussen verschillende varianten. Hier niet, dus blijkbaar is er maar één huiswijn.
Het dessertmenu is vergeleken bij de hartige gerechten maar summier: los van het verplichte kaasplankje zijn er drie opties. We kiezen allebei voor de chocoladeproeverij en daar krijg ik een tikje spijt van: het is heus lekker, met pure, witte en melkchocolade in diverse verschijningsvormen, maar het is ook wel de veilige optie. Over het ananasijs met mangoschuim en sesamcake had ik wellicht iets meer te zeggen gehad. Nou ja, de volgende keer dan maar.
Bediening
Bij aankomst staan we een tijdje te dralen vanwege een krijtbord met een verwarrende tekst: moeten we nou hier naar binnen of bij El Txoko? Het helpt niet mee dat er geen personeel in zicht is bij De Oude Kijk. Dan naar El Txoko, waar de vriendelijk jongeman achter de bar ons via de passage die beide zaken verbindt alsnog voorgaat naar waar we eerder al waren.
We mogen zelf een tafeltje uitzoeken en hebben over de bediening de rest van de avond weinig klagen: we worden vlot geholpen, er komt regelmatig iemand bij ons kijken of we nog iets willen bestellen en waar nodig krijgen we toelichting op het eten.
Kans op een tweede bezoek
We hebben prima gegeten bij het grand café, dus we durven hier best nog eens terug te komen. Maar – en dat is mijns inziens een probleem bij veel restaurants en eetcafés in de stad – het ontbreekt De Oude Kijk wel wat aan een eigen smoel, iets dat je je herinnert de volgende keer dat je een restaurant uitzoekt om te gaan eten. De naam is nieuw, maar De Oude Kijk mag zich nog wel wat duidelijker onderscheiden van Louis XV.
Oude Kijk in ’t Jatstraat 47
deoudekijk.nl
Prijs driegangenmenu €28,50 – €51,50