De verdwenen schatten van Groningen

Het blijft fijn, alle nieuwe eet- en drinkgelegenheden die met veel bombarie in de stad opduiken. Maar laten we niet vergeten dat er de afgelopen jaren verschillende etablissementen, vaak stilletjes, uit het straatbeeld zijn verdwenen. De pijnlijkste verliezen op een rij.

PUUR!

PUUR! heeft dertien jaar bestaan en was een drukbezochte lunchtent in de Folkingestraat. Tussen de middag moest je mazzel hebben, wilde je een tafel bemachtigen. Velen hebben zich door de jaren heen te goed gedaan aan de clubsandwiches, smoothies of verleidelijke taarten die op de toonbank stonden (kersen, anijs en witte chocolade, om een voorbeeld te noemen.) De menukaart was net aangevuld met nieuwe opties als speltbrood met gerookte zalm, bietjesspread en appel, toen er een treurig briefje op de voordeur zat geplakt en het doek bleek te zijn gevallen.

BAQ

Ook in de Folkingestraat, maar pas zeer recentelijk geopend en daardoor niet zo’n begrip als PUUR. Toch aten wij hier onlangs een heerlijke lunch. Ondergetekende was net bezig een positieve recensie uit te tikken, toen naar buiten kwam dat bakkerij Harms Heerlijck (waaronder ook BAQ valt) als resultaat van een serie tegenvallers failliet was gegaan.

Humsie’s Corner

Meneer Humsie, noemden we hem. Meneer Humsie had in de Riouwstraat in de Korrewegwijk een piepklein en ietwat achenebbisj Surinaams afhaalrestaurant. Als er meer dan vier klanten waren kon je je kont er niet keren, maar dat deerde niet, de roti was niet te versmaden. Roti met aardappel, tofu, zuurkool en boontjes overgoten met een pittig sausje: we dromen er nog van. Toen meneer Humsie eenmaal met pensioen ging hebben we van de weeromstuit – en uit respect – nooit meer ergens anders Surinaams gehaald.

Costa Smeralda

De sfeer was niet om over naar huis te schrijven, maar de pizza’s kostten steevast de helft, dus dan doen we niet moeilijk over een onbeholpen aankleding. Althans, dat deden we niet, want Costa Smeralda is niet meer. Menig student legde hier een goede bodem om vervolgens de hoek om te slaan richting de Peperstraat. Inmiddels doen ze dit bij Napoli en Italia, waar de pizza’s eveneens ‘met 50% korting’ worden geserveerd.

GIGIS

Van buiten was het niet om aan te zien, maar eenmaal binnen werd je verrast door een leuke en niet clichématige Italiaanse aankleding. Foto’s en de beroemde quote van Sophia Loren, dat ze het allemaal dankt aan spaghetti. Gemiddeld wachtte je hier een uur, maar net als je je af begon te vragen of de bestelling de keuken niet had bereikt werd er een bord huisgemaakte pasta met lokale mozzarella en verse basilicum voor je neergezet. Een van de medewerkers maakte een toetje met mascarpone, speculaas en rode vruchten, dat net zo lekker slordig op het bord werd gesmeten als een goede tiramisu. Es war einmal.

Australian

WAT MOETEN WE IN VREDESNAAM MET NOG EEN PATATZAAK?!?! Joost mag  het weten, maar op de hoek van de Vismarkt, waar de medewerkers van Australian ooit de lekkerste bollen stracciatella met grote klompen chocolade schepten, zit nu een snackbar. Tegenwoordig moet je met een patatzaakijsco op een bankje plaatsnemen, dat is niet hetzelfde. Er zijn nog wel bakken met Australian-ijs te koop in sommige supermarkten en snackbars. Dat is ook niet hetzelfde.

Wagamama

We doen hier heus niet aan Randstadbashen, maar begrijpen tot op de dag van vandaag niet waarom de Amsterdammers drie (!) Wagamama’s nodig hebben terwijl hij ons in het noorden werd afgenomen. De reden voor het vertrek van Wagamama uit Groningen was namelijk dat het filiaal aan de Vismarkt relatief gezien minder goed werd bezocht. Vreemd, aangezien het doorgaans aardig vol zat met mensen die genoten van grote kommen noedelsoep, curry, gyoza en ander heerlijks zoals alleen de Wagamama dit kan bereiden. Vaste eters hoefden niet eens meer op de menukaart te kijken, die verandert toch nooit en dat hoeft ook niet. Een yasai katsu-curry met vegetarische gyoza en een Iki-biertje alstublieft. Eeuwig zonde.

Granny’s

Tegenwoordig zit hier het filiaal van Wereldburgers. Prima tent, daar niet van, maar wat ons betreft hadden ze een paar deuren verderop hun hamburgers mogen flippen. Dit betekent niet dat Granny’s plaats moest maken voor Wereldburgers, want hun vertrek was onvermijdelijk. Door een fikse huurverhoging kon het bakken van de lekkerste appeltaarten niet langer uit. Vooral op verjaardagen wordt nog met weemoed teruggedacht aan hun warme appelnotentaart met custard.