We keken al een tijdje uit naar een bezoek aan Achterwerk, het soort-van-vegan restaurant in de Oosterstraat. Achterwerk wil anders en vernieuwend zijn, maar slaagt het daar ook in?
Sfeer
Soms is het best lastig om de sfeer van een restaurant te beoordelen. Neem nou Achterwerk, gevestigd in een zaaltje achterin club OOST. Nachtclubs zien er bij daglicht nou eenmaal niet zo aantrekkelijk uit en dat is hier niet anders: ,,Nogal een domper, die route door het gebouw”, vindt tafelgenoot. Maar ja, dat undergroundsfeertje is nou juist onderdeel van het concept. Zijn wij hier te bedaagd voor?
Achterwerk heeft dezelfde veelbetreden zwarte marmoleumvloer die door de rest van het pand ligt en moet het zonder daglicht doen, maar warmgele muren, een spaanplaten podium en planten her en der zorgen voor gezelligheid. De keuken is open, wat voor levendigheid zorgt, maar het luidruchtige gerommel tussen stapels pannen draagt wel door de hele ruimte heen. Aandachtspuntje: tafelgenoot en ik vinden het nogal frisjes hier. Nachtclubs doen misschien niet aan verwarming, maar tijdens restauranturen zou een kacheltje – of een fijne plaid – best mogen.
Eten
De locatie is onalledaags, maar het is vooral de menukaart waarmee Achterwerk zich onderscheidt van de concurrentie in Groningen. Waar je elders naast vlees en vis misschien een of twee vegetarische gerechten op de kaart ziet staan, doen ze het hier precies andersom: vrijwel de hele kaart is veganistisch, op een voorgerecht met vis en een hoofdgerecht met vlees na. Het klinkt allemaal gezond en aantrekkelijk: paddenstoelendumplings, tempura van knolselderij, geroosterde flespompoen met jus van gepofte knoflook. Wij kunnen best een avondje zonder bavette en gaan voor de vegan experience.
De avond begint al meteen met spannende smaken: wodka met gemberlimonade – het tikje heftige huisaperitief – voor tafelgenoot, huisgemaakte citroenlimonade met een vleugje oregano voor mij. We krijgen er wat popcorn met ras el hanout-kruiden bij: gaan we thuis ook eens maken.
Het echte werk volgt met de vegan borrelplank voor twee. We zijn fan van de springrolls, de passievrucht met srirachasaus is een interessante smaaksensatie en de kappertjesdip en kokos-kommerraita lepelen lekker weg met het Libanees platbrood. Verder vinden we twee stukken gepofte biet op de schaal – meh – en een kwart geroosterde bloemkool met een rub van kruiden en amandelkruim die meer uitgesproken had mogen zijn. Anders is het zeker, deze borrelplank, maar hij leunt iets te zwaar op de zachte groente.
Tafelgenoot vervolgt met geroosterde aubergine met een crème van koriander, munt en limoen en een stuk ‘kroepoek’ van gepofte quinoa. Het oogt fraai en de smaakcombinatie is geslaagd, al had er best nog een extra textuur op het bord mogen liggen. Nu is het vooral zalvig, los van de knapperige kroepoek. De rode wijn die er bij geadviseerd wordt blijkt een goede keus. Bij mijn noedelsoep is geen passende wijn uitgezocht, dus ga ik maar gewoon voor de witte huiswijn, die lekker wegdrinkt.
‘Rijstnoedels geserveerd in kokossoep’, stond er als omschrijving op de kaart en daarover verwonderden we ons: waarom geen ‘kokossoep met rijstnoedels’? Maar het blijkt inderdaad een kom vol noedels met een beetje soep. Niet helemaal geslaagd, vind ik, vooral omdat er dunne glasnoedels gebruikt zijn. Maar de smaken zijn ook hier weer dik in orde. Kokos, munt, koriander, limoen, shiitake en geroosterde pinda’s: ik ben weer helemaal terug in Azië.
We krijgen er een schaaltje komkommerlinten met doperwten bij – we missen wat dressing – en schijven zoete aardappel met harissa, die hier eerder zoet dan pittig is.
Als dessert nemen we allebei de tarte tatin van peer. Die is vrij simpel: een gehalveerde peer op bladerdeeg met een schuimige kardemomsaus – tafelgenoot vindt die te overheersend, ik niet – en een soort grove spijs van hazelnoot ernaast, die het goed doet bij de peer. De dessertwijn die erbij geschonken wordt past er uitstekend bij: niet te zoet en lekker fris.
Bediening
Aanvankelijk hebben we zo onze twijfels over de kundigheid van de man die ons bedient, tot hij vertelt dat het zijn eerste dag in de horeca is. Daar gaan we hem dus niet op afrekenen. Zijn meer ervaren collega springt bij en dat doet ze prima: ze vertelt leuk over de gerechten en de bijpassende wijnen en komt regelmatig even langs om ons welbevinden te checken. Pluspunt voor de nieuwkomer: wanneer we opmerken dat we nog flink wat brood van het voorgerecht overhebben en de dips al op zijn, zorgt hij voor extra dip.
Kans op een tweede bezoek
,,Normale restaurants zijn er al genoeg”, staat op de website van Achterwerk en daar zijn we het zeker mee eens. Van obscure locatie tot anders-dan-anders menukaart, hier wordt lekker geëxperimenteerd. Dat is de ene keer succesvoller dan de andere, maar het is in ieder geval niet saai. Wij willen die durf best aanmoedigen met een volgend bezoek.
Oosterstraat 13a
lekkerachterwerk.nl
Prijs driegangenmenu €26,75 – €34,50