Dit is een oude recensie. Dinercafé Diep is permanent gesloten.
Elk restaurant heeft tegenwoordig wel een vegetarische optie op de kaart staan. Maar lang niet allemaal weten ze het niveau van kaasfondue en maaltijdsalade te overstijgen. Dinercafé Diep slaagt daar wel in, ontdekken we tijdens een vleesloos avondje uit.
Sfeer
Middenklasse-klassiek: donkergebeitste houten tafels zonder linnen, stoelen met een jasje aan, crèmekleurige muren met donkergrijze lambrisering en een open haard. Weinig spannend, wel knus. Het restaurant zit in twee samengevoegde panden aan het Schuitendiep en is dus behoorlijk groot, maar door een paar tussenmuren doet het toch kleinschalig aan.
Eten
Als rechtgeaarde Nederlanders worden we blij van gratis, dus Diep scoort punten met knabbels van het huis: bladerdeegstengels en gerookte amandelen. We eten vanavond allebei vegetarisch, maar omdat de vleesloze voorgerechten op de kaart ons weinig doen delen we een broodplankje. Ook geen straf: het brood is vers en warm en wordt geserveerd met kruidenboter en pompoenpitpesto.
Onze hoofdgerechten vallen allebei in de categorie ‘hartige taart’, maar die omschrijving doet onrecht aan wat we op ons bord krijgen. In mijn geval is dat een taartje van korstdeeg met een vulling van kastanje, spinazie en paddenstoelen, aantrekkelijk afgewerkt met een kruimellaagje. Er werd me ook rucola, gorgonzola en rode biet beloofd, maar die blijken alledrie in de vorm van toefjes crème aan weerszijden van de taart te liggen. Dat ziet er leuk uit, maar zo staan de smaken wel een beetje los van de taart en van elkaar.
Mijn tafelgenoot heeft een tarte tatin met rode ui, gedroogde tomaat en geitenkaas besteld, die ook al zo feestelijk oogt en smaakt. We krijgen er friet bij, sla met rauwkost en gestoofde prei met rozijnen. Niks mis mee, maar omdat onze taartjes al behoorlijk vullen eten we er weinig van.
Tafelgenoot kiest voor gegarandeerd succes bij het dessert: chocolade, chocolade en nog meer chocolade. In dit geval chocolade-karamelijs, mousse van donkere chocolade en een mini-reep van witte chocola en noga.
Ik ben geïntrigeerd door de Groninger tiramisu. De omschrijving op het menu doet namelijk vermoeden dat het een alternatieve versie is met walnoten-honingijs en fladderak (citroenlikeur) in plaats van mascarpone en amaretto. Het blijkt echter een vrij standaard tiramisu te zijn, maar dan in de vorm van een plak ijscake. Het beloofde walnoten-honingijs wordt er als apart bolletje bij geserveerd en van de fladderak is een gel gemaakt. Al die onderdelen zijn los van elkaar heus lekker, maar wat doen ze bij elkaar op een bord?
Bediening
Goede bediening merk je niet op tot je hem nodig hebt. Daar slagen ze hier uitstekend in. Van een afstandje houdt onze serveerster in de gaten of we de menukaart al dichtgeslagen hebben, om even later onze bestelling op te nemen. Na elke gang wordt er vlot afgeruimd en ook de details kloppen: onze jassen worden aangenomen en – hoe vaak kom je dat nog tegen – zelfs de deur wordt voor ons opengehouden bij vertrek.
Het enige minpuntje: het gratis schaaltje met amandelen wordt afgeruimd terwijl het nog niet leeg is. Jammer, want ze waren erg lekker…
Kans op een tweede bezoek
De kok mag het motto less is more wel iets meer ter harte nemen als het gaat om de extraatjes op het bord, maar dat is eigenlijk de enige kritiek die we kunnen bedenken. Knusse hoekjes, vriendelijk personeel en voor vegetariërs wordt goed gezorgd: hier komen we vast nog wel eens. En de prijs is prima voor wat je krijgt: wij rekenen 75 euro af inclusief twee glazen wijn elk.
Schuitendiep 44, Groningen
www.dinercafediep.nl
Prijs driegangendiner €35 – €40