Het zit met een bescheiden naam achter een bescheiden voorgevel, maar de gerechten bij Eetcafé Schuitendiep zijn helemaal niet zo bescheiden, hebben we vernomen. Staat ons een verrassing te wachten?
Sfeer
Eetcafé Schuitendiep, dat is een naam die slechts bestaat uit feiten. Het interieur van de zaak sluit daar helemaal op aan: met zijn manshoge houten lambrisering en vele bruintinten is dit onmiskenbaar een eetcafé, en de vrolijke schilderijen van Groninger stadsgezichten aan de muur laten er geen misverstand over bestaan waar je je bevindt. Het is knus, dankzij de indeling van de langgerekte ruimte in drie ‘kamertjes’, en een prima interieur voor een doorsnee eetcafé, maar het doet niet helemaal recht aan het soort zaak dat Eetcafé Schuitendiep in werkelijkheid is.
Eten
Wat je dieetwensen of allergieën ook zijn, bij Eetcafé Schuitendiep ben je welkom. Daar maakt de zaak een unique selling point van, want het staat vermeld op de website, de menukaart en ook nog eens op het krijtbord in de zaak. Vegetarisch eten is hier in elk geval geen ondergeschoven kindje. Sterker nog, de vegetarische proeverij bij de voorgerechten klinkt zo aanlokkelijk dat zelfs een van de vleeseters aan tafel om gaat.
Twee van ons zitten dus even later achter drie gerechtjes: een crème brûlée van zoete pompoen met als licht-bitter tegenwicht een mini-stronkje gegratineerd lof, een ’tartaartje’ van tomaat en geitenkaas met een krokant gepaneerde eidooier die verborgen gaat onder een goudgespoten eierdopje, en een kommetje uienbouillon met koningszwam en sjalot met een Braziliaans kaasbroodje erbij. Een sterk begin, concluderen we. De bouillon wordt aan tafel opgegoten, een altijd welkom stukje theater, en er komt op één bord een hele reeks aan smaken en texturen voorbij.
De derde tafelgenoot houdt het bij brood met tapenade en kruidenboter, maar dat was misschien niet de beste keus: het getoaste brood vindt hij aan de zoute kant en de kruidenboter juist wat lafjes.
Mijn hoofdgerecht, een taartje van bloemkool met geitenkaas, spinazie, hazelnoten en kleine paddenstoeltjes, is een feest om te zien en om te proeven. Wit, zwart, groen, oranje en paars stralen je tegemoet en hartig, zoet en zuur zijn in mooie harmonie. De zachte texturen hebben wel iets te veel de overhand, ondanks de hazelnoten mis ik een beetje bite. Het aparte kommetje truffelsaus is een plus: zo kun je zelf doseren en hoef je het niet te doen met één kunstig streepje op je bord.
Beide tafelgenoten hebben de entrecote besteld, die geserveerd wordt met zwarte knoflook, champignons in tempurabeslag en bearnaisesaus. Het ziet er mooi uit en de smaken passen goed bij elkaar, maar over het vlees zijn ze minder te spreken. Met name tafelgenoot 2 komt er maar moeilijk doorheen. De bijgerechten zijn een wisselend succes: de frites van schorseneren met truffelmayonaise smaken naar meer, maar aan de tomaatjes met parelcouscous zit weinig smaak.
Hoe je een bord fraai opmaakt hoef je de koks hier niet te leren: onze desserts zijn ook alweer zo’n lust voor het oog. Ze bestaan wel uit veel losse elementen, en de onderdeeltjes gaan af en toe iets te veel de kant van een gimmick op. Zo liggen er op mijn bord stukjes ‘spongecake’ van pistache die qua uiterlijk en textuur niet van een echte spons te onderscheiden zijn, maar qua smaak ook niet echt. Overwegend is het dessert wel een succes: het bananenijs is intens puur en vormt een fijne combinatie met de blokjes caramelcake en rumsaus, het yoghurtpuddinkje zorgt voor een fris accent. De bananenmilkshake die er ook bij geserveerd wordt is prima, maar zorgt wel voor een overkill aan banaan.
Dessert nummer twee is een chocoladecakeje met een vloeibaar hart. Dat alleen al is voldoende om tafelgenoot 1 blij te maken, maar de rest van het dessert is ook geslaagd. Ze smult van pistacheijs, bloedsinaasappelijs, een macaron en partjes citrusvruchten die als een vrolijk stoplicht in rood, groen en oranje naast elkaar liggen.
Bediening
De dames van de bediening zijn goed opgeleid: onze jassen worden aangenomen, er wordt naar dieetwensen gevraagd – de vegetariër krijgt een aangepaste amuse – en bij elk gerecht krijgen we uitleg. Het is wel jammer dat ze niet iets meer doen aan wat in horecakringen ‘upselling’ heet: de gast een aperitief aanbieden of ze wijzen op het wijnarrangement, bijvoorbeeld. Zo’n arrangement kun je hier volgens de menukaart wel krijgen, dus is het een gemiste kans dat de gast die om een glas droge witte wijn vraagt alleen de keuze krijgt uit – overigens erg goede – chardonnay of sauvignon blanc.
Kans op een tweede bezoek
Bij Eetcafé Schuitendiep experimenteren ze graag. Je ziet ingrediënten in allerlei vormen terug op je bord: als schuim, gelei of spons. Soms gaat dat ten koste van de smaak, maar het levert wel spannende gerechten en oogstrelende composities op. Kun je dat waarderen, dan is het restaurant zeker een bezoek waard. Ben je meer van de flinke stukken vlees met een schaal friet erbij, laat je dan niet door de naam ‘Eetcafé’ misleiden: daar doen ze hier niet aan.
Schuitendiep 70
www.eetcafeschuitendiep.nl
Prijs driegangenmenu €33,50