Drie jaar geleden waren het vooral de luchtjes uit de vetput die ons bijbleven van een avondje Javaans Eetcafé. Dat probleem is sindsdien opgelost. Hoe bevalt een fris bezoek aan de zaak?
Sfeer
Aan het interieur is weinig veranderd sinds de laatste keer dat we hier waren: een ‘lambrisering’ van houten kattenbeelden door de hele zaak, vissersboot aan het roodgeverfde plafond, veel teakhout. Het bestek ligt in opgerolde geruite theedoeken op tafel. Dat levert een knus en gezellig sfeertje op, al vinden we de popmuziek – net als de vorige keer – niet zo bij de Indonesische uitstraling passen.
Eten
De menukaart van het Javaans Eetcafé is er niet eentje die aan verandering onderhevig is. Logisch, want je hebt nu eenmaal een vrij vast repertoire aan Indonesische gerechten. Maar wij willen natuurlijk niet precies hetzelfde bestellen als toen we hier de vorige keer waren voor een recensie, dus valt de Javaanse rijsttafel af. Ditmaal bestellen tafelgenoten en ik alledrie een schotel. Nasi rames voor de een, daging voor de ander en de satéschotel voor de derde. Omdat in onze ervaring zulke schotels ruimschoots vullen, slaan we een voorgerecht over. Het schaaltje kroepoek met pittige satésaus dat op tafel staat houdt de kaken bezig tot het hoofdmaal arriveert.
Het rendang-rundvlees is licht pittig en iets zoet, met een vrij uitgesproken kokossmaak. Dat is aan mij wel besteed. De babi ketjap en kip in milde kerriesaus die bij de nasi rames horen zijn goed op smaak en de saté is – zoals het hoort, op z’n Indonesisch – van kleine blokjes vlees gemaakt. Er staan in totaal vier varianten op tafel: kip, lam, rund en varken. Bij twee zit pindasaus, bij de anderen stroperige ketjap manis. Je kunt zelf kiezen welk soort rijst je wilt eten: gewone witte rijst, kleefrijst, gele rijst of nasi goreng. Die laatste is flink pittig en komt met een waarschuwing van de bediening.
De bijgerechten zijn vrijwel hetzelfde voor elke schotel. Op onze borden liggen boontjes in een pittige sambal-kokossaus, boontjes in een milde kokossaus, een kommetje atjar en gebakken uitjes. Er zijn meer bijgerechten – chipsfrietjes, seroendeng, fruitsalade met komkommer in een zoet-pittig sausje – maar die worden neergezet rond de satéschotel, waardoor we niet doorhebben dat ze ook voor de andere twee eters bedoeld zijn. Gelukkig trekken we ons niet zoveel aan van mijn en dijn en snoepen we vrolijk mee van alles. Het ei in pittige sambalsaus dat bij twee van de schotels hoort ontbreekt helemaal, maar ook dat ontdekken we pas achteraf. Wat er op tafel staat is ruim voldoende voor ons drieën, dus we hebben het niet gemist. Minpuntje: het vlees en de bijgerechten hadden best iets warmer gemogen.
Tafelgenoten hebben wel genoeg gegeten en sluiten af met respectievelijk niets en een Irish coffee; ik bestel nog een ‘Indonesisch flensje’. Dat blijkt een variant te zijn op de ‘bonbons’ van pandandeeg met vulling van kokos en palmsuiker die ik hier al eens eerder at. Zoet en machtig is het gerecht, met als extraatjes erbij nog twee plakjes spekkoek en een bolletje vanilleijs.
Bediening
We worden vriendelijk ontvangen en krijgen uitgebreid uitleg over de menukaart: het verschil tussen een rijsttafel en een schotel, welke soorten saté er bij welk gerecht geserveerd worden. Het voelt een beetje alsof ons leesvermogen in twijfel wordt getrokken, maar het is goed bedoeld. Onze bestellingen arriveren telkens vlot en er komt regelmatig iemand checken of alles nog in orde is. Wel zijn er wat schoonheidsfoutjes: zowel hoofdgerecht als nagerecht worden aanvankelijk bij de verkeerde persoon aan de tafel neergezet. En de serveerster meldt wel dat de bakjes saté gedeeld moeten worden, maar niet dat een aantal bijgerechten ook voor algemeen gebruik is.
Kans op een tweede bezoek
Het eten smaakte goed en de sfeer was prettig bij het Javaans Eetcafé: de volgende keer dat we zin hebben in Indonesisch schuiven we weer aan.
Schuitendiep 33
javaanseetcafegroningen.nl
Prijs rijsttafels €17,95 – €29,50, schotels €18 – €23,95