Recensie: Kaap Hoorn

Samengevat
Sfeer
9
Eten
7
Bediening
7
Prijs-kwaliteit
6
7.3

Bij mooi weer strijkt half Groningen neer op het terras van Kaap Hoorn voor een drankje en een hapje. Maar restaurants aan de waterkant staan nou niet bekend om hun geweldige prijs-kwaliteitverhouding. Krijg je hier wel waar voor je geld?

Sfeer

Met een uitzicht over de zacht kabbelende golfjes van het Hoornsemeer kan er verder al weinig meer mis gaan. Kaap Hoorn heeft zijn toplocatie heel verstandig nog verder uitgebuit door een buitenbar aan te leggen en voor verschillende hoekjes te zorgen: tafeltjes om aan te eten, een loungehoek, ligstoelen en zitjes – met van die vreselijk ongemakkelijke plastic Ikea-loungestoelen – pal aan het water. Binnen ziet Kaap Hoorn er wat saai uit, maar daar hoor je natuurlijk ook zo min mogelijk te zijn.

Eten

Mijn tafelgenoten zien bij de voorgerechten meer lekkers staan dan bij de hoofdgerechten en bestellen daarom beiden dezelfde drie voorgerechten als hoofdgerecht. De Thom Kha Kai zou een pittige Thaise kippensoep met kokosmelk moeten zijn, maar deze Thai blijkt iets te veel ingeburgerd: de soep is niet pittig, kokos valt er niet in te ontdekken en hij is nog aan de lauwe kant ook. Toch zien tafelgenoten het van de zonnige kant: de soep smaakt verder goed, al is het dan geen Thaise maar gewone kippensoep.

Voorgerecht twee, de carpaccio, voldoet wel aan de verwachtingen. De geitenkaas met vijgen smaakt hen ook goed, al is de bijgeleverde sla wel erg gul overgoten met dressing: onderin het bord vormt zich een zwembadje van bruin vocht.

Alle voorgerechten bij Kaap Hoorn kosten €6, alle hoofdgerechten €17 en alle nagerechten ook €6. Lekker overzichtelijk, maar het heeft als nadeel dat je je wat bekocht voelt wanneer je een eenvoudiger gerecht neemt. Zoals bijvoorbeeld mijn hoofdgerecht, een portobello gevuld met couscous en geroosterde paprika. Er bovenop ligt eenzelfde geitenkaasje als mijn tafelgenoten kregen. Het smaakt goed, maar de beloofde saus van gele paprika is in werkelijkheid een rood streepje dat verdacht veel naar ingedikt kookvocht van stoofpeertjes smaakt. Voor die €17 is het gerecht wat teleurstellend: het is gemaakt met een minimum aan verschillende ingrediënten, en erg veel is het ook al niet. De rest van het bord is gevuld met twee trossen cherrytomaatjes om het nog wat te laten lijken. De bijgeleverde frietjes met schil zijn bepaald geen straf om op te eten, maar het schaaltje salade  – de drie-eenheid sla, komkommer en tomaat – is ongeïnspireerd en mist een smaakvolle dressing.

Mijn tafelgenoten zitten na drie voorgerechten – totaal 18 euro per persoon – wel vol, maar mijn even dure hoofdgerecht laat nog ruimte voor een dessert. De sorbet met blikvruchtjes – van Del Monte, meldt de kaart met onbegrijpelijke trots – sla ik over, de Dame Blanche – ook al zo jaren 80 – doet ook niet echt watertanden. Dan de ‘Death by chocolate’ maar, al staat er niet bij vermeld wat het gerecht inhoudt. Het blijkt een brownie te zijn, opgediend met een verlept blaadje munt en wat kunstig gespetterde rodevruchtensaus. De enige manier waarop dit chocoladetoetje je fataal wordt, is als er iemand cyanide door het beslag geroerd heeft. Maar vooruit, het is wel een goede, smeuïge brownie.

Bediening

Onze serveerster denkt met ons mee, en dat is fijn. Ze vraagt of mijn tafelgenoten alledrie hun voorgerechten tegelijk willen of liever de soep vooraf, en wanneer ze later wel de carpaccio en de geitenkaas ziet staan maar niet de soep, vraagt ze of die wel opgediend is. Dat is ‘ie: we hadden de lege kommen op de grond gezet om ruimte te creëren op tafel. Minder positief: als we later op een andere plek op het terras nog een drankje willen bestellen, blijkt daar geen bediening te zijn en moeten we zelf naar de bar lopen. Er wordt daar ook niet afgeruimd: ons tafeltje en het naburige staan tjokvol met glazen van onze voorgangers.

Kans op een tweede bezoek

Groningen heeft geen ander terras dat vergelijkbaar is met Kaap Hoorn en waar het zo fijn toeven is met mooi weer, dus hier komen we geheid terug. Vooral voor de locatie dus, en niet voor het eten, dat op zichzelf de omweg niet waard is en een tikje overpriced. Maar ja, als je er toch bent en je krijgt honger…

 

praktische info

Kaapse Baan 1, Haren
paviljoenkaaphoorn.bennergroep.nl
Prijs driegangenmenu: €30