Vooroordelen zijn vreselijk. Toch heeft iedereen ze. Ze uiten zich bij de recensent bijvoorbeeld wanneer ze de voordeur van hotel Prinsenhof nadert. Een ballentent, toch?
Sfeer
Toegegeven: de vooroordelen zijn niet volledig ongegrond. Het grand café van Prinsenhof – voor fine dining is er het restaurant – is gevuld met mensen die niet zouden misstaan op een hockey- of poloveld. Zo’n weinig gemêleerd gezelschap zorgt een beetje voor een ‘ons kent ons’-sfeertje en dat is jammer als je daar niet bij hoort. Maar los daarvan is het café stijlvol en ruimtelijk ingericht. Licht, maar niet klinisch, en met voldoende ruimte tussen tafeltjes zodat je de geheimen van de buren niet hoort, en zij de jouwe evenmin.
Eten
Je zou de naam van foodie niet verdienen als je van tevoren de menukaart niet online hebt uitgepluisd. Ik weet dus al voor ik ga zitten dat ik de salade umami ga bestellen. Umami staat voor de vijfde smaak, naast zoet, zout, zuur en bitter. Het is een vrij ongrijpbare smaak en lastig te omschrijven anders dan ‘hartig’, maar je proeft hem onder meer in Parmezaanse kaas en champignons. Een salade vol umami, dat bijna kan niet misgaan. De combinatie van sterke smaken als sojasaus, zwarte olijf en Parmezaanse kaas blijft het hele gerecht spannend en het zeewier en de bundelzwammen zorgen voor afwisselende texturen. De romaine-sla is helaas wat grof uitgevallen en dat maakt de salade niet alleen oncharmant om doorheen te komen, maar ook droger van structuur dan zou moeten.
Mijn tafelgenoot bestelt een klassieker: quiche lorraine. Hij ontvangt geen quichepunt, maar een snoezig klein taartje, dat verborgen gaat onder een flinke bos sla. Volgens de ober is de quiche een aanrader en mijn tafelgenoot is het hiermee eens. Toch is het jammer dat wanneer twee mensen lunch bestellen, de een aan een flinke salade met brood en boter zit en de ander aan een wel heel bescheiden quiche. Wij zien heus wel door die berg sla heen, hoor.
Bediening
Prinsenhof werkt met een gastheer, een vrolijke en sympathieke man die voornamelijk met de gasten in de weer is. Daarnaast is er het bedienend personeel, bestaande uit verschillende jongens en meisjes die aanzienlijk minder van hun persoonlijkheid kunnen tentoonspreiden. Zij zijn er vooral om te halen en te brengen. Die hiërarchie bij het vloerpersoneel komt wat ongelukkig op ons over. Maar waar ze ook in de pikorde staan, hun werk doen ze prima.
Kans op een tweede bezoek?
Ik zal er de deur niet platlopen, want het is simpelweg niet mijn soort tent. Maar iets objectiever gezien: de aankleding is stijlvol, het eten smaakvol en de prijzen vielen mee. Een tientje voor een salade umami met brood en boter is niet heel goedkoop, maar je zit er tegenwoordig bij veel andere horecazaken boven. Geen stamtent in wording, maar ik zal er vast wel terugkeren. Helemaal in een zondige bui, want ik ben erg benieuwd naar de gepocheerde eieren met briochebrood en Hollandaisesaus.
Martinikerkhof 23
www.prinsenhof-groningen.nl
Prijs lunch: €5,75 – €15