We hebben zin om ons een avond in de watten te laten leggen alsof we koninginnen zijn, dus gaan we naar restaurant Alacarte, de meest chique van de twee eetgelegenheden in de Prinsenhof. Je moet er even voor in de buidel tasten, maar dan heb je wel een hele goede avond.
Sfeer
Alacarte zit in een zijvleugel van de Prinsenhof en is te bereiken via het Grand Café. Dit zijn de voormalige slaapvertrekken van het koninklijk onderkomen, die zijn verbouwd tot een modern, chique restaurant met – bij daglicht – uitzicht op de Prinsentuin. Originele kenmerken zijn gecombineerd met een eigentijds-klassieke aankleding: vooral het balkenplafond en de enorme kroonluchters trekken mijn aandacht. Aan de muren hangen portretten van voormalige bewoners. De linnengedekte tafels zijn ruim bemeten en staan ver genoeg bij elkaar vandaan, zodat je niet hoeft mee te luisteren met de gesprekken van je buren.
Het restaurant is verdeeld in drie ruimtes die met deuren van elkaar kunnen worden afgesloten. Dat is prettig, want nu hebben we geen last van de grote groepen die aan weerszijden van ons zitten. De temperatuur loopt in de kleinere eetkamers alleen wel op, waardoor we met gloeiende wangen zitten te eten.
Eten
We kunnen zelf van de kaart kiezen of voor het ‘experience menu’ gaan, het verrassingsmenu van chef Gabriel van der Wal van drie tot zeven gangen. We besluiten tot de eerste optie, omdat we al een paar gerechten hebben gezien die we willen proberen.
De avond begint met een paar amuses van het huis die ambitie verraden: na wat kruidige knabbeltjes komt er een ‘deconstructed’ hutspotje op tafel, gevolgd door een langzaam gegaard eitje met crème fraîche, gehakte hazelnoot en Parmezaanse kaas. Mooi gepresenteerd allebei en fijne smaakcombinaties.
Als voorgerecht neem ik boleet met artisjok, chocolade en walnoot. Dat klinkt gewaagd, maar de chocola is verwerkt in een olie en geeft zo een hele subtiele smaak aan het gerecht. Aards en licht bitter, zalvend en knapperig wisselen elkaar af op het bord. Mijn tafelgenoot heeft een tussengerecht als voorgerecht besteld: zachtgestoofde ui met truffel, pistache en een mini-briochebroodje. Het doet haar denken aan de smaak van uiensoep, ,,maar dan nog wat beter”.
Mijn hoofdgerecht – eendenborst met koolrabi, honing en miso – is heerlijk. Het vlees is mooi gegaard en ontzettend mals. Het korstje zorgt voor een knapperige structuur en is precies zoet genoeg. Het kommetje met misosaus blijft op tafel staan zodat ik bij kan schenken – wat ik dankbaar doe. De enige aanmerking op dit gerecht die ik kan bedenken is dat er naar verhouding wat veel blokjes koolrabi op het bord liggen. Maar als een teveel aan iets het enige negatieve is, gaat het goed. De gnocchi van mijn tafelgenoot, geserveerd met pompoen en notige cress, kauwen weg als wolkjes: zo luchtig kwam ze ze niet eerder tegen. De blauwe kaas is flink scherp, maar in zulke kleine brokjes toegevoegd dat de smaakcombinatie precies goed is.
Voordat we aan ons dessert beginnen krijgen we een frisse dessertamuse die ons smaakpalet een goede reset geeft. Die heb ik ook wel nodig voor mijn dessert met verschillende bereidingen van ruby chocolade, krentjebrij en walnoten. Ik kan alleen maar heel blij worden als ik het zie en mijn eerste happen neem. Het is alleen jammer dat de reep chocolade en de laag crème daaronder de mousse en de krentjebrij wat overheersen. Die probeer ik dus ook los. Vooral de krentjebrij – die overigens in niks lijkt op wat je vroeger als toetje uit een pak kreeg – is lekker en echt nodig om wat verlichting te brengen bij het verder redelijk zware gerecht. Mijn tafelgenoot heeft een dessert in wit- en crèmetinten met kalamansi (een citrusvrucht), kokos en gember. Omdat alle smaken uitgesproken zijn raakt er niet eentje ondergesneeuwd en ook de texturen van schuim, crème en ijs werken goed samen.
Bediening
Van een restaurant als dit mag je uitstekende bediening verwachten en die krijgen we ook. Onze gastvrouw legt uit wat er op tafel komt, let goed op of we iets nodig hebben en – aardig detail – draagt een handschoentje om nieuw bestek neer te leggen. Ook leuk: ze neemt per ongeluk drie dessertamuses mee en laat de derde voor ons achter als extraatje. Voor maître-sommelier Ronald Aikes valt er weinig eer aan ons te behalen, want we bestellen alleen bij het hoofdgerecht bijpassende glazen wijn. Maar die zijn dan ook erg lekker.
Kans op een tweede bezoek
Het eten is geweldig en er wordt goed voor je gezorgd, dus hier willen we zeker nog eens terugkomen. Dat zal vermoedelijk wel zijn als we iets te vieren hebben, want goedkoop is Alacarte niet. Wie zijn uitgaven wil beperken, gaat voor het verrassingsmenu: 40 euro voor 3 gangen is voor een zaak als deze niet duur.
Martinikerkhof 23
www.prinsenhof.nl
Prijs driegangenmenu a la carte €45 – €62; verrassingsmenu 3-7 gangen €40 – 72,50